Zgodnie z ustaleniami historyków Mieszko I najprawdopodobniej przyjął chrzest w Wielką Sobotę 966 roku. W ramach upamiętnienia tego wydarzenia, w 2019 r. Sejm ustanowił 14 kwietnia państwowym Świętem Chrztu Polski. Również w Stargardzie pamięta się o decyzji podjętej przez Mieszka I jedenaście wieków temu.
W Święto Chrztu Polski pod pomnikiem „Stargardzianie Ojczyźnie – w setną rocznicę odzyskania niepodległości” pojawił się biało-czerwony bukiet kwiatów. Ponadto dr Monika Ogiewa-Sejnota z Muzeum Archeologiczno-Historycznego przygotowała opracowanie ukazujące kulisy wydarzenia.
Cały tekst można przeczytać poniżej.
Święto Chrztu Polski
Chrzest księcia Polan – Mieszka I i jego dworu uważany jest za wydarzenie przełomowe w dziejach państwa i narodu polskiego. Dzięki przyjęciu chrześcijaństwa władca wprowadził młode państwo w krąg rozwiniętej cywilizacji zachodnioeuropejskiej. Uroczystość prawdopodobnie odbyła się zgodnie z tradycją w Wielką Sobotę, czyli 14 kwietnia 966 roku.
Ze względu na brak źródeł historycznych, trudno jednoznacznie stwierdzić, jakimi motywami kierował się Mieszko I, decydując się na przyjęcie chrztu. Większość historyków uważa, że jedną z przyczyn mógł być konflikt zbrojny z Wieletami o Pomorze Zachodnie, który rozpoczął się latach 60. X wieku. Wieleci zawarli wówczas sojusz z Czechami i saskim hrabią Wichmanem przeciwko państwu Polan. Zjednoczonym wojskom pod dowództwem Wichmana udało się dwukrotnie pokonać mieszkowych wojów na polu bitwy.
Po tych wydarzeniach Mieszko I postanowił rozpocząć rozmowy z Czechami w celu zawiązania koalicji przeciwko Wieletom. Negocjacje te zakończyły się sukcesem, który miał zostać przypieczętowany małżeństwem Mieszka I z czeską księżniczką Dobrawą. Nie wiadomo jednak, czy jednym z warunków porozumienia było przyjęcie chrztu przez władcę Polan, czy decyzja zapadła dopiero później pod wpływem Dobrawy i bliższym poznaniu kultury chrześcijańskiej, która wraz z nią dotarła na dwór Mieszka. Pewne jest jednak, że zaraz po przyjęciu chrztu przez władcę i jego najbliższe otoczenie, rozpoczęto chrystianizację wszystkich mieszkańców państwa Mieszka I.
Akcja prowadzona początkowo z różnym skutkiem ostatecznie zakończyła się sukcesem. Bardzo szybko w kraju zaczęły powstawać nowe świątynie, a w niedługim czasie utworzono też arcybiskupstwo w Gnieźnie i trzy biskupstwa w Kołobrzegu, Krakowie i we Wrocławiu, co pozwoliło na uniezależnienie się od arcybiskupstwa w Magdeburgu. Powstały wówczas tzw. Kościół monarszy, w którym widoczny był prymat władzy świeckiej nad duchową, przetrwał do końca funkcjonowania I Rzeczpospolitej w 1795 roku.
Warto podkreślić, że samo przyjęcie chrztu przez władcę nie było tylko wydarzeniem religijnym – zmiany zaszły również w innych obszarach życia. Wprowadzono wiele zmian na wzór zachodni: przede wszystkim zreorganizowano administrację, dokonano recepcji systemu prawnego, z łaciny uczyniono język urzędowy oraz przyjęto tamtejsze obyczaje i modę. Sam książę został przyjęty w poczet władców chrześcijańskich namaszczonych przez Boga, a to pozwalało na umocnienie własnej suwerenności i zapewnienie bezpieczeństwa mieszkańcom kraju.
Decyzja o przyjęciu chrztu przez Mieszka I była przemyślana i miała dalekosiężne skutki – nie tylko neutralizowała zagrożenie ze strony Wieletów, ale przede wszystkim ułatwiała centralizację władzy, zabezpieczenie granic i podniesienie autorytetu polskiego władcy. Ponad pół wieku później syn Mieszka – Bolesław Chrobry został dostrzeżony jako władca, który rozwijał państwo powołane przez ojca, ale także wzmacniał na ziemiach polskich chrześcijaństwo. W imię tych zasług został koronowany na pierwszego króla Polski.
(r), fot. UM w Stargardzie
Zanim dodasz komentarz – zapoznaj się z zasadami komentowania artykułów.
Widzisz naruszenie regulaminu? Zgłoś je!